KLEIN BEGINNEN
Marcus 4, 26-34 en Ezechiël 17, 22-24
Overweging Montfortparochie Tilburg, 15-16 juni 1985
Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd: een oude volkswijsheid, die het nog altijd goed
doet, want: ’s lands grootste kruidenier let al jaren op de kleintjes en vele kleintjes maken toch
groot, nietwaar? En elke week een gulden opzij leggen betekent na enkele jaren toch een
aardig appeltje voor de dorst? En vandaag een kersenpit in de grond stoppen en morgen
kersen willen plukken klinkt wat overhaast, maar na enkele zomers…
Bij het lezen en horen van Bijbelverhalen verbaas je je er dikwijls over hoe God het grote te
voorschijn roept uit het kleine, hoe Hij het onmogelijke mogelijk maakt. Aan Abraham, die
zonder kinderen is, belooft Hij een nakomelingschap zo talrijk als de sterren aan de hemel (en
het gebeurt nog ook). En was het niet die kleine David, die reus Goliath verpletterend versloeg
met één klein steentje uit zijn slinger?
Ook de lezingen van vandaag laten ons zien, hoe uit iets kleins en onbetekends iets groots en
machtigs ontstaat: een onbeduidend mosterdzaadje groeit op en wordt groter dan alle
tuingewassen; een klein takje van een grote cederboom groeit uiteindelijk iot tot een even grote
boom.
Als Jezus vertelt over het Rijk Gods doet hij dat op een heel eenvoudige manier: in beelden,
verhalen, gelijkenissen, voor iedereen verstaanbaar. Hij heeft nooit gesproken over
spectaculaire gebeurtenissen, niet over zaken die de wereldpers halen. Hij treedt niet op als
een held, over wiens daden men later zal verhalen.
Het is met dat Rijk Gods als een mosterdzaadje: klein, onooglijk, gemakkelijk over het hoofd te
zien, maar het groeit, langzaam maar zeker… En uit zo’n armzalig en nietig begin, uit
ogenschijnlijk niets, ontwikkelt zich iets geweldigs. Zó werkt God in onze mensengeschiedenis:
in kleine dingen laat Hij het gebeuren, kleine dingen die iets teweeg brengen dat we ons
nauwelijks kunnen voorstellen. Maar je moet er wel wat geduld voor kunnen opbrengen.
Oog hebben voor het kleine, vertrouwen hebben in het eenvoudige, beginnen met een heel
klein stapje… het is misschien allemaal wel niet zo spectaculair, en vaak hechten we er niet
zoveel waarde aan. Maar toch, als we dat kleine stapje zetten, als we allemaal een schakel in
de keten willen zijn, dan komt er een pad. Als we elkaar vasthouden, vallen we niet zo
gemakkelijk en vormen we samen een kracht, Een jong twijgje en een onbetekenend
mosterdzaadje groeien immers uit tot een prachtige boom die schaduwrijke beschutting biedt
voor anderen en voor elkaar.
Dan kunnen we zeggen: het gaat goed met het Rijk Gods, het groeit, weliswaar verborgen, als
het graan dat ondergronds ontkiemt, onzichtbaar, klein begonnen, maar met een geweldige
kiemkracht.
AMEN
Terug
naar overzicht thema's
Terug
naar overzicht bijbelpassages