GEVELD

Lang voordat jullie domiciliekozen op mijn beschermde terp
vertelden vele honderden mensen onder mijn stam
week in, week uit
elkaar hun verhalen van vreugde en verdriet.
Onder mijn beschermende takken
zag ik jonge liefdes opbloeien of wreed verstoord worden.
En ik bood rust en beschutting
aan vrouwen en mannen die even op adem wilden komen.

Voor sommigen van jullie
gaf mijn kruin en bladerendek
enkele jaren koelte en verfrissing in de hitte van de dag.
En herinnerden mijn uitbottende takken in de lente
eenieder weer aan het nieuw ontluikende leven.
In het najaar blies ik mijn zachte pluizen
als donzen veren naar spelende kinderen in de buurt.

Toen werd ik ziek, zeiden de boomchirurgen.
Mijn wortels zouden het niet lang meer houden,
en mijn binnenste zou totaal versleten zijn.
Bij windkracht 20 zou ik zeker het loodje moeten leggen.
Daarom moest het mes erin, toch?

Loesje

Terug naar overzicht