DE WIND VAN HET BEGIN

 

Ik ben de wind van het begin.

Toen de wereld nog maar net geschapen was,

blies ik mijn adem over haar heen,

en maakte dat alles leven ging:

de olifant haalde diep adem

door zijn lange slurf

en trompetterde luid;

de leeuw slaakte een diepe zucht

en gaf een stevige brul.

Langs bomen en planten streek ik

met mijn frisse bries,

en zachtjes bogen ze met mij mee,

naar links, naar rechts

en dan weer terug.

De mensen gaf ik leven in hun lijf,

adem in en adem uit

adem in en adem uit...

Loop in een kring om mij heen,

en neem mij mee,

adem in en adem uit

adem in en adem uit...

Trek nu verder de wereld in,

ik zal er zijn,

maar trek wel eerst je zevenmijlslaarzen aan

want de weg is lang

en het water soms diep...

Terug naar overzicht