DE WIND VAN HET
BEGIN
Ik ben de wind van het begin.
Toen de wereld nog maar net
geschapen was,
blies ik mijn adem over haar
heen,
en maakte dat alles leven ging:
de olifant haalde diep adem
door zijn lange slurf
en trompetterde luid;
de leeuw slaakte een diepe zucht
en gaf een stevige brul.
Langs bomen en planten streek ik
met mijn frisse bries,
en zachtjes bogen ze met mij
mee,
naar links, naar rechts
en dan weer terug.
De mensen gaf ik leven in hun
lijf,
adem in en adem uit
adem in en adem uit...
Loop in een kring om mij heen,
en neem mij mee,
adem in en adem uit
adem in en adem uit...
Trek nu verder de wereld in,
ik zal er zijn,
maar trek wel eerst je
zevenmijlslaarzen aan
want de weg is lang
en het water soms diep...
Terug naar
overzicht