Water
door Margaret de Groot-Vlasveld
bron: STUKWERK 206 – 28 januari 2011

Het water zal stenen breken. Deze woorden uit een gedicht van Michèle Najlis komen steeds in mijn gedachten terug als ik de verwoesting zie, aangericht door de overstromingen in verschillende werelddelen. Het water breekt letterlijk stenen. Nietig voelen we ons als het geweld ons overmeestert. Angst, paniek en vechten voor je leven. Een Australisch echtpaar vertelde dankbaar dat ze er goed door gekomen waren, huis en haard verloren, niemand van hun gezin en familie was verdronken. Anderen zijn ontredderd, een moeder zag haar dochter verdrinken. In ons land geeft het hoge water zorgen, sommige gebieden zijn alleen per boot bereikbaar. Ramptoerisme vaart er wel bij. Gelukkig is er voldoende kennis vergaard, na o.a. de overstroming in februari 1953 in Zeeland, om tijdig maatregelen te nemen.

De kracht van water is ongekend. Midden jaren negentig woonden we als gezin in Casablanca. Ik herinner me als de dag van gisteren de angst toen we met een kapotte auto in een modderpoel in de woestijn stonden. De auto was onbestuurbaar geworden en er was niemand in de buurt te bekennen. Samen met mijn reisgenoten inventariseerde ik de hoeveelheid eten en drinken, daar konden we een paar dagen mee vooruit. Na een uur of drie kwam er een auto aangereden met een moslim en twee toeristen aangereden. De chauffeur vertelde dat hij gestuurd was door Allah en dat het zijn plicht was om ons te helpen. Hij bracht me bij een man die op een uur rijden woonde. Zijn auto was sterk genoeg om ons, vier uur verder, naar de rivier te rijden. Hij nam ons letterlijk op sleeptouw. Het water van de rivier kolkte over de brug. De angst ging over in vertrouwen. We reden van oever naar oever. Een man, gestuurd door Allah wees ons de weg.

Water, het woord komt al voor in het eerste vers van het Boek Genesis. Water, het symbool van ons doopsel. Het geeft kracht en maakt rein. We wassen ons ermee, verkwisten het soms. Miljoenen mensen snakken naar schoon water. Schoon water toont kristallen en kan zo helder zijn dat natuur en mens zich er in mag spiegelen. Verontreinigd water breekt af, maakt ziek en geeft verwoesting. Vervuild bluswater in Moerdijk zal invloed hebben op gezondheid en geeft onrust, het maakt de toekomst onzeker.

Het gedicht van Michèle Najlis geeft aan dat je figuurlijk tegen de stroom van het water in kunt gaan en dat alle kracht in je naar boven zal komen. Het water zal stenen breken.

Het water zal stenen breken
Wanneer alles diep van binnen pijn doet
en je alleen, tegenover je eigen beeld,
ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels.
Wanneer de dingen voor je schaduw wijken
wanneer je woord dat van een ander lijkt
en je hartslag uit je lichaam vlucht
Wanneer je handen ver van je zijn
en je de afdruk van je voeten niet herkent
wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten.
Ga dan als de zalm tegen de stroom in met alle razernij van je woede
Wanhoop niet, het water stenen breken.

(T: Michèle Najlis/M: Tom Löwenthal)

Terug naar overzicht