SCHULDBELIJDENISSEN

Schuldbelijdenis 1
Niet altijd slagen wij erin een echte vriend te zijn voor mensen met wie wij leven.
Soms lopen we heen over de gevoelens van anderen.
Soms vergeten we een gulle lacht te schenken of een liefdevol woord.
Soms zijn we eigenzinnig en vinden we onszelf het belangrijkst.
Soms vergeten we een bloem te zijn voor elkaar en doen we juist hen pijn van wie we het meest houden.
Laat ons vreugde geven, een glimlach, een simpel gebaar.
Geef ons de mogelijkheden om voor alle pijnen, voor iedere traan, een zachte troost te zijn.

Schuldbelijdenis 2
Heer God, wij zijn geboren om te leven, en toch maken wij het elkaar dikwijls moeilijk.
Wij hebben ogen gekregen om te zien, en toch kijken we elkaar te weinig aan.
Wij hebben oren gekregen om te luisteren, en toch zijn we dikwijls doof voor elkaar.
Een mond kregen we om te praten, maar we gebruikten hem te vaak om elkaar te kwetsen.
We hebben handen gekregen om te geven, teveel gebruikten we die om te nemen.
Wij vragen u om vergeving en om uw hulp om beter te kunnen beantwoorden aan onze roeping en opdracht tot wederzijds liefde.
Amen.

Terug naar overzicht