|
Door duizend draden in geweven
ga ik de dagen van mijn leven.
Zo leef ik in een web
waarin plots mijn handen beven.
En hoop is alles wat ik heb.
Met zoveel draden vast gevangen
woon ik in mensen, angst, verlangen.
Maar ooit scheurt toch dat web
kom ik los in de wind te hangen.
En Gij zijt alles wat ik heb.
|
|
