Wat zijn er toch veel handen
op deze mooie aard.
En wat zijn al die handen
toch voor ons allen waard.
Zo heb je moeders handen
zorgzaam, altijd weer.
En vaders sterke handen
vereelt soms, ruw, maar teer.
De handen van een oudje
die zo gerimpeld zijn.
De handen van een dokter
zij stillen zo vaak pijn.
De hand van een verzorgster
zo mooi, zo zacht, zo fijn.
Zo’n hand van een verpleegster
kan soms zo nodig zijn.
En vouwt God na veel jaren
twee mensenhanden dicht,
dan kunnen die zich openen
naar het Nieuwe Licht.
