EEN MENS TE ZIJN OP AARDE

Een mens te zijn op aarde
is eens voorgoed geboren zijn,
is levenslang geboortepijn.
Een mens te zijn op aarde
is leven van de wind.

De bomen hebben wortels,
de bomen mogen stevig staan,
maar mensen moeten verder gaan.
De bomen hebben wortels,
maar mensen gaan voorbij.

De vossen hebben holen;
de mensen weten heg noch steg, 	
zijn altijd naar hun huis op weg.
De vossen hebben holen,
maar wie is onze weg?

De mensen hebben zorgen;
het brood is duur; het lichaam zwaar
en wij verslijten aan elkaar.
Wie kent de dag van morgen?
De dood komt lang verwacht.

Een mens te zijn op aarde
is pijnlijk begenadigd zijn
en zoeken, nooit verzadigd zijn;
is rusten in de aarde
als alles is volbracht.

Hoe zullen wij volbrengen,
wat door de eeuwen duren moet:
een mens te zijn die sterven moet?
Wij branden van verlangen
tot alles is voltooid.

Terug naar overzicht