IN HET HUIS VAN MIJN VADER IS RUIMTE VOOR VELEN
Johannes 14, 1-12 en 1 Petrus, 2,4-9
Overweging WOCO-viering Torentjeshoef 19 april en Caeciliakerk 20 april 2008

Gouden stenen met mysterieuze teksten en een al even geheimzinnige afzender: de afgelopen weken hebben ze Tilburg en omstreken flink bezig gehouden. 666 zouden er komen, zoals Tijl Uilenspiegel in zijn begeleidende brieven meldde. 666. Voor de wiskundigen onder u: de som van de kwadraten van de eerste zeven priemgetallen (2,3,5,7,11,13,17). In bijbelse termen een overvloedig getal, het getal van het beest in het boek Openbaring.
Even plotseling als de stenen verdwenen, doken ze afgelopen vrijdag weer op in het Leypark en konden we via de radio en website goudenstenen.nl dezelfde dag eindelijk kennis maken met de opdrachtgever: Habidrome, die met de stenen aandacht vroeg voor plezieriger leefomstandigheden voor ouderen, als alternatief voor seniorenappartementen, zorgcomplexen en serviceflats. En als ik nu goed rondkijk, denk ik dat wij de doelgroep zijn… dus zondagmiddag om twee uur naar het Willem II stadion, waar initiatiefnemer Koen van Hoeckel meer zal vertellen. Toegang gratis en het is géén 1 april!
Ik vond het eigenlijk jammer, die zoekactie van de krant: want toen het vrachtwagentje waarmee de stenen in het holst van de nacht werden neergelegd was gevonden, was de spanning er een beetje van af. Ik was zo benieuwd naar nieuwe plekken waar nog méér van die raadselachtige stenen zouden komen liggen en hoe de uiteindelijke tekst zou luiden. Raadsels en mysteries hebben ons mensen immers al eeuwen lang nieuwsgierig gemaakt. Best leuk dus, dat we in onze tijd weer eens een moderne Uilenspiegel hebben mogen meemaken.

Misschien is het toeval, dat de eerste lezing van vandaag óók over stenen gaat. Weliswaar niet over mysterieuze, gouden stenen, maar over levende stenen en kostbare hoekstenen.
Een prachtig stukje tekst. Het gaat over een uitnodiging om lid te worden van een bijzonder volk. Het wonderlijke is dat dit volk zich verzamelt rond iemand die in de ogen van leiders en machtshebbers niets waard is. In de ogen van de bouwlieden een afgekeurde steen, die uiteindelijk tot hoeksteen wordt. Ja, dat gebeurt met afgekeurde stenen: of je struikelt er over of je bouwt er je eigen huis mee. Voor bijzondere missies zoekt God het onder de afvallers, tussen de afgekeurde stenen zoekt hij er een voor bijzondere taken: een hoeksteen. Jezus, afgekeurd, veroordeeld en gedood.
Ook het evangelieverhaal van vandaag heeft iets met stenen: in het huis van mijn Vader is ruimte voor velen, zoals Jezus tegen zijn leerlingen zegt. Of, zoals de De Nieuwe Bijbelvertaling laat horen: "een huis waar vele kamers zijn". Een alledaags beeld misschien, een huis; en ik vroeg me af wat daarmee bedoeld kon zijn.

Het meest valt op, dat het zo'n ruim huis is. Er kunnen niet alleen véél mensen in wonen, maar ook heel verschillende mensen. Kijk maar eens naar Jezus' omgaan met mensen. Jezus, die zich boog over mensen die verstoten werden. Die oog had voor zieken, melaatsen en zondaars. Jezus, die mannen én vrouwen tot zijn gehoor en gevolg rekende. Jezus, die voortdurend een lans brak voor juist dié mensen, die tussen de wal en het schip terecht kwamen: prostituees, bedelaars, verschoppelingen. Zijn aanraking gaf mensen aan de rand van het bestaan de kracht om in de warmte van de menselijke samenleving terug te keren.
Maar meer nog dan het huis waarin we wonen gaat het natuurlijk om het huis van ons hart. Kunnen we samenleven en samenwerken met mensen met wie we van mening verschillen? Mogen er in ons hart mensen wonen die hun geloof op een andere manier beleven, die een andere godsdienst aanhangen of levensovertuiging hebben? En dan gaat het ineens over heel andere dingen dan Fitna!

Wanneer Jezus het heeft over het huis van zijn Vader doelt hij op een huis, waarin je niet zomaar je intrek kunt nemen. Het is een nogal ingewikkeld huis, dat toegankelijk en bewoonbaar moet worden gemaakt. Een taak, waaraan Jezus zich de komende tijd gaat wijden: "Ik ga weg", zegt hij, "om een plaats voor jullie te bereiden". En daarbij maakt hij duidelijk, dat er geen andere weg is dan de weg die hij zelf gaat: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven".Een uitzonderlijke uitspraak van Jezus die in joodse oren zeker als heel opmerkelijk heeft geklonken. Immers, in de joodse godsdienst is Tora de ziel van de godsdienst, de enige weg tot heil. En alsof dat nog niet genoeg is, doet Jezus er nog een schepje bovenop, wanneer hij op de vraag van Filippus antwoordt: "Wie mij ziet, ziet de Vader".
Wanneer je derhalve een glimp van God wilt opvangen, kun je gewoon naar Jezus kijken, je spiegelen aan mensen die denken en doen als hij. Dan zul je merken waar je Hem kunt aantreffen: waar hongerigen te eten krijgen, naakten worden gekleed, gevangenen worden bezocht. Aan hun kant staat God, vanouds heeft hij zich met hen solidair verklaard. Daar moet je dan ook zijn huis zoeken.
In de evangelielezing van vandaag komt Jezus naar voren als een echte rabbi. Als een leraar, die als mens geduldig luistert naar de vragen die hem worden gesteld. Een leermeester, die er zich niet op beroept de waarheid in pacht te hebben. Voor wie waarheid het leven zelf is. Waar je terecht kunt voor troost en bemoediging, als het even niet zo mee zit.
Achter déze Jezus kunnen we het kerkbeeld van Johannes zien: een kerk die nooit de deur dichtgooit. Een kerk die het gesprek gaande houdt. Een kerk die geen mensen afwijst of buitensluit. Een kerk die mensen niet angstig maakt of in verwarring brengt. Een kerk die vreugde en vrede geeft, waar waarheid en liefde een duidelijk gezicht krijgen. Een kerk die zich verbonden voelt met mensen. Een kerk, waarin God vader en moeder tegelijk kan zijn. Een kerk, waarin ruimte voor velen is.

Voor zó’n kerk had wat mij betreft een hele grote berg gouden stenen mogen komen liggen! Onze penningmeesters waren er blij mee geweest, want dan hadden we de komende jaren samen en zonder zorgen LEK-KER VER-DER kunnen LEVEN!

AMEN

 

Terug naar overzicht thema's

Terug naar overzicht bijbelpassages